سلام.

اختيار بدن زن و مرد (فرقي نمي كند)، كاملاً با خودشان نيست، اگر به خدائي معتقد باشيم و او را آفريننده، حياتبخش و در نتيجه صاحب حق بر خود بدانيم، بايد بپذيريم كه اين اختيار و حد و مرز آن را آفريننده آن بدن، تعيين مي كند. بدن ما امانتي است در دستان روح ما كه طي شرايطي كه آفريننده آن تعيين كرده به ما واگذار شده است.

طبق ضوابط الهي، ما حتي حق نداريم خراشي ، بيهوده بر خود وارد كنيم (مگر در موارد استثائي كه آنهم با حكم صاحب حق تعيين شده) و بايد از بدنمان چونان امانتي ارزشمند نگهداري كنيم.

زن و مرد منطقاً در صورتي مي توانند ادعاي مالكيت مطلق و در نتيجه بهره كشي و لذت بردن از بدن به ميل خود بدهند كه آفرينش و بقاي آن با خودشان باشد. در اين صورت از ملك خدا خارج شوند و از نعمتهاي او چشم بپوشند، تنفس نكنند ، از طبيعت و آب و ميوه آن استفاده نكنند ، اگر مي توانند... واگر نه، پس بايد مطيع ولينعمت خود و ضوابط او باشند.و اگر نه، جزاي منتاسب با سرپيچي از اوامر ولي نعمت حقشان است. 2 ضربدر 2=4.